روش جدیدسنتز پورفیرینها با استفاده از اسیدهای لوئیس کلریدآلومینیوم و کلریدقلع (ii)

پورفیرین ها موادی هستند که به دلیل شباهت آنها به ترکیبات بیولوژیکی و همچنین به دلیل خواص کاتالیزوری، درمانی، فرایندهای اکسایش- کاهشی و فوتوالکترونی مورد توجه شیمیدانان آلی و معدنی قرار گرفته اند. سنتز این مواد ابتدا توسط روتموند انجام شد و سپس توسط گروه آدلر و لونگو توسعه یافت. در سال 1987، لیندسی یک روش مطلوب تعادلی برای سنتز این مواد ارایه داد. ولی روش لیندسی معایبی دارد که می توان به مواردی از قبیل شرایط سخت و طولانی واکنش، حضور مواد سمی و گران قیمت مانند bf3 اشاره نمود. علاوه بر این مقدار پورفیرین به دست آمده با روش مذکور فقط 50% می باشد. ما در این مطالعه از alcl3 و sncl2 جهت سنتز h2tpp، h2t(2-foryl)p و h2t(2-thiophene)p استفاده کرده ایم. راهبرد ما برای انتخاب alcl3 و sncl2 بر اساس این واقعیت است که : اول اینکه این اسید ها از bf3، bcl3 و tfa مطلوب تر هستند زیرا میزان سمیت و هزینه تهیه آنها به مراتب کمتر است. دوم اینکه نگهداری و کاربرد آنها راحت تر است. سوم اینکه اسید های بکار رفته در این مطالعه کاتالیزورهای اسیدی مطلوب تر و کارآمد تری هستند. در این مطالعه فرایند تراکم پیرول و آلدهیدها در ch2cl2 در حال رفلاکس با مقدار غلظت 0/01 مولار در حضور alcl3 و sncl2 با غلظت 0/01 مولار صورت گرفته است. مطالعات ما نشان می دهند که در غیاب کاتالیزور اسیدی میزان پورفیرین تولید شده تقریباً ناچیز است و بنابراین حضور کاتالیزور اسیدی برای سنتز پورفیرین ها لازم و ضروری است. این در حالی است که در روش آدلر- لونگو میزان بازده واکنش برای دست یابی به h2tpp فقط 20% می باشد. اما در روش حاضر میزان h2tpp با اکسید کننده های ddq و هوا بین 83-64% می باشد بنابراین در مقایسه با روش آدلر- لونگو و روش لیندسی (که در آن مقدار بیشینه محصول فقط 50% است) روش ذکر شده در این مطالعه بسیار مطلوب تر و کم هزینه است. به علاوه میزان h2t(2-foryl)p بین 39/3-19/3% و مقدار h2t(2-thiophene)p بین31/4-21/1% به دست می آیند.